Gratis seks verhaal: Meisje en haar mentor deel 1

Een lang verhaal hoe een meisje bij haar mentor in een huis kwam wonen… lang maar mooi verhaal, al zeg ik zelf. Anne een verlegen meisje en weinig vriendinnen. Dit was het eerste jaar dat ze bij ons op school zat en niemand accepteerde haar echt, op een meisje na… die tevens haar beste vriendin was. Ik gaf haar sinds het begin van dit jaar les en zag dat ze veel gepest werd. Na ongeveer een maand werd de mentor van de klas 2H6 ziek, de klas van Anne. Ik werd gevraagd om het mentorschap over te nemen, want ik had geen mentorklas en gaf deze leerlingen ook les. Nou, al fijn. De eerste dag als ‘mentor’ van deze klas was al meteen behoorlijk heftig. Ze hadden bedacht om het de biologie leraar het leven even flik zuur te maken en daardoor was hij huilend de klas uit gerend. Ik werd uit mijn klas gehaald en naar mijn mentor klas gebracht om even een hartig woordje met ze te spreken. Maar eerst begon ik met leerlingen tellen want daar was mijn collega nog niet eens aan toe gekomen. Ik ging alle namen langs en telde maar 27 leerlingen… ik miste er een. Ik ging nogmaals alle namen langs… opeens hoorde ik een zachte stem bij mijn bureau, meneer Smit, Anne is er niet. Ik keek de klas in en inderdaad ik miste Anne. Ik sprak de klas streng aan en liet ze gaan. Ik maakte me wel zorgen om Anne...

Na een tijdje denken besloot ik naar Anne haar moeder te bellen om te vragen wat er aan de hand was. Hallo met Sara, hallo Sara je spreekt met Sander Smit de mentor van Anne, is je vader of moeder ook thuis? O meneer, ik zal mijn moeder even roepen. Mama! Telefoon! riep een kleine kinderstem door de telefoon. Goedemiddag met Elisabeth de Wit, hallo mevrouw de Wit, u spreekt met de mentor van Anne. Ik vroeg me af waarom zij niet op school was vandaag. O oké, ze was vandaag niet op school omdat ze hoofdpijn had, volgends mij niets ernstigs maar gewoon een beetje moe. Gelukkig maar zei ik door de telefoon, maar ik wilde toch nog een afspraak met u maken, ik maak me zorgen om uw dochter. Hij hoorde haar moeder schrikken. O wat is er dan? Dat wil ik graag met u bespreken, wanneer zou u tijd hebben? Overdag of liever ’s avonds? Uh… kunt u vanavond anders, dan is mijn man er ook bij. Tuurlijk mevrouw, zal ik naar u toe komen i.v.m. uw zieke dochter? Is goed, u heeft ons adres neem ik aan? Ja mevrouw, en hoe laat zal ik komen? Rond acht uur? Prima dan zie ik u dan. Ik at wat bij een collega tevens een goede vriend van mij en ging rond kwart voor acht naar het huis van Anne toe. Om precies acht uur parkeerde ik mijn auto voor het huis van Anne. Het viel me op dat ze luxe woonde, een grote wijk met vrijstaande huizen, grote tuinen en eigen parkeerplekken. Ik liep het pad op en wachtte bij de poortdeur waar de bel opzat. En ik drukte op de bel. Hallo met Anne, voor wie kan ik de deur open doen? Ik hoorde de stem van haar moeder haar naar haar kamer sturen en deed voor mij de deur open. Hallo meneer Smit, fijn dat u met ons over Anne vanavond kon komen spreken. Ach ja... het is voor mij niet erg, en bovendien, ik maakte me zorgen dus dan maak ik tijd.

Gaat u zitten, ik liep het grote moderne huis binnen en ging zitten op een grote sofa in de woonkamer. Wat wilt u drinken? Doe maar een kopje koffie, mevrouw de wit riep iemand die koffie ging zetten en zij en haar man gingen ook in de woonkamer zitten. Ik begon; ik maak me zorgen om u dochter, ik denk dat ze vandaag geen hoofdpijn had, omdat ze niet naar school wilde, maar omdat ze gepest word. Opeens hoorde ik een meisje huilen. O sorry dat is onze kleine Sara, ze is bang in het donker net als haar grote zus. Ik ga wel even zei haar man en wij spraken verder. Gepest? Ja mevrouw, het viel me op dat ze sinds ze hier op school zit, veel alleen zit en niet echt in de klas geaccepteerd word. Ze heeft naar mijn zeggen maar een vriendin en die trekt ook niet bijzonder veel met haar op. O wat,vreselijk, je zag de schrik op haar gezicht. Ook haalt ze de laatste tijd niet bijzonder goede cijfers en ik wilde u vragen of ik haar werkplek even mocht zien en ik had nog het volgende bedacht. Ik wil best met Anne elke dag na school haar helpen met huiswerk, en met haar praten over haar problemen. O dat is goed hoor, uh, haar werkplek is op haar kamer, en daar is ze nu zelf en ik denk niet dat ze verwacht had dat u binnen zou komen. Heeft u niet verteld dat ik zou komen dan? Nee, ik dacht dat ze dan misschien zou schrikken. Oke loopt u anders eerst even naar boven en zeg even dat ik er ben en haar kamer even wil zien en nog even wil spreken..., dan schrikt ze minder dan als ik in een keer de kamer in loop. Is goed blijft u nog maar even zitten, de vrouw liep de kamer uit en liep naar de grote hal met een grote wenteltrap. Anne, je mentor zit beneden. O, waarom? Stamelde ze. Dat zal hij je zelf wel vertellen, en hij komt zo naar boven oké? Wat kon ze hier tegen zeggen, het was gewoon een mededeling. Haar moeder liep weer naar beneden. Je kan naar boven hoor. Ik stond op en liep naar de gang, o wat een groot huis dacht ik bij mij zelf, ik liep de trap op en zag een enorme hal met heel veel deuren. Ik hoorde zachtjes gesnik en ik klopte op de deur. Meteen hield het gesnik op. Ik klopte nogmaals en ging de kamer binnen. Een prachtige grote kamer zag hij, witte muren met allerlei schilderijtjes. Er stond een 2 persoonsbed, waar een meisje op lag, onder de dekens, en ik hoorde het gesnik weer. Ik ging deed de deur dicht en ik ging op het bed zitten. Ik haalde de dekens van het lichaam en daar zag ik haar liggen, in een pyjama, met doorweekte ogen en o zo verdrietig. Zo had ik nog nooit een leerling gezien, en ik was toch al vaker op bezoek geweest bij leerlingen. Ik legde een hand op haar hoofd, en aaide haar. Ze keek op en ze trilde helemaal. Wat is er aan de hand? Vroeg ik bezorgd. Ze snikte en kon niet praten. Ik tilde haar op en zette haar op mijn schoot, ik was best sterk, maar zij was ook best licht. Ze rilde nog steeds, ik keek naar haar arm en zag een enorme blauwe plek. Ik schrok me rot. Hoe kom jij aan die blauwe plek? Vroeg ik. Ze snikte, ik, het is van papa. Ik keek haar aan, meen je dat? Ze knikte. Doet hij dat vaker? Of doet je moeder het ook? Ze keek me bang aan. Mijn vader alleen, mijn moeder is ook bang voor hem, ik wil hier niet meer zijn, ik durf ’s nachts niet te slapen. Ik keek haar aan, ik hield haar in mijn armen en ik troostte haar. Automatisch eigenlijk. Ze was klein voor haar leeftijd, ze was zo’n 163 cm en had halflang blond haar, best slank. Ik was best groot, zo’n 185 cm. Maargoed, daar moest ik nu niet aandenken, ik had een leerling uit mijn mentorklas op mijn schoot die helemaal van streek was, maar ja... wat moest ik doen? Dus besloot ik te vragen of haar moeder het wist, ze antwoordde dat het haar moeder niet was. Ik snapte het niet meteen dus vroeg ik waarom niet dan? Mijn moeder is twee jaar geleden overleden en sindsdien slaat mijn vader mij en mijn zusje, de vrouw die hier nu in huis woont is mijn stiefmoeder, ze is wel lief maar ze is veel weg dus niet veel bij mij en mijn zusje. Ze begon weer te huilen.

Ik besloot haar te zeggen dat ik wel een idee had. Maar dat ze dat wel zelf moest willen, en dat haar stiefmoeder het ook goed moest vinden. Ze keek me angstig aan. Als jij nou nu je belangrijkste spullen in een tasje doet, kleren voor sowieso 3 dagen en je toiletspullen. Dan neem ik die straks mee, en dan kom je morgen na school naar mij toe en dan gaan wij samen naar mijn huis en dan kom je gewoon een aantal dagen bij mij slapen. Vind je dat een idee? En dan neem je morgen in je gymtas nog meer setjes kleding mee. Ja? Ze schrok. Uh… ze stotterde en keek me erg geschrokken aan. Meneer wat moeten de kinderen op school wel niet denken? Wat is er op school? Ze stokte, ik, ik, ik word gepest. Waarmee zou zo’n mooie meid nou gepest worden? Ze antwoordde daarop dat ze er niet over wilde praten. Nou is goed, we praten er nog over. Maar kom je morgen met mij mee of niet? Ze pakte me vast om mijn romp en duwde haar hoofd er tegen aan, dat voelde best goed moet ik zeggen, maar ik probeerde daar niet aan te denken. Ze moest huilen en keek me diep in mijn ogen. Als Elisabeth het goed vind doe ik het. Antwoordde ze. Ik pakte een plastictas van haar bureau en deed haar kast open, wat heeft ze prachtige kleding, zal ik het doen of doe je het zelf? Ze kroop weer onder de dekens dus pakte ik een paar setjes kleding en deed het in het tasje. Toen kwam ik bij het ondergoed, deed er 4 in en keek naar Anne. Ik keek nog even in het laatje en pakte nog 2 bh’tjes. Pakte 4 paar sokken en dat was het. Ik keek Anne recht in haar ogen aan en zag eigenlijk nu pas hoe mooi ze is. Ik voel een kleine zwelling in mijn broek opkomen. Ik ga nog even naast haar op bed zitten en zeg haar gedag en dan ga ik naar beneden. Ik zet het tasje met kleding bij mijn jas en loop terug naar de woonkamer. Waar haar ‘stief’ moeder zit. A daar bent u weer, en zei ze veel? Mevrouw de Wit, ik wil u wat vragen, het gaat niet goed met Anne. U weet als het goed ik waar ik het over heb?! Ze keek me strak aan. Gaat het over haar vader? Ik knikte, ja mevrouw, waarom doet u er niets tegen? Ik kan er niets tegen doen. Ik hou zielsveel van de meisjes en als ik er iets tegen zou doen dan zou hij mij het huis uit gooien en dan hebben de meisjes niemand meer die niet schreeuwt en slaat. Ik keek haar aan, ik kan helpen zonder dat u er van beschuldigd kan worden. Ze keek me aan met een iets wat niet begrijpende blik. Morgen uit school gaat Anne met mij mee, ze blijft een week (het is immers toch vakantie) of langer en dan kan ze uitrusten en dan zal ik haar helpen om weer wat sterker in haar schoenen te gaan staan en helpen om haar tiener probleempjes op te lossen. Ze keek me een beetje wanhopig aan. Uh… is goed wat mij betreft, maar wat wil ze zelf? Zelf wilde ze alleen als u het goed vond. En haar kleren? Ik heb net wat kleren met haar gepakt en in een tasje gedaan. Ze neemt morgen nog wat kleren mee naar school in haar gymtas. Ook haar toiletspullen hebben we al gepakt. O ook oké... Stamelde ze. Lees morgen verder hoe dit verhaal afloopt!